Różnica między nadajnikiem telewizyjnym a odbiornikiem radiowym jest taka sama. Ten pierwszy ma sygnały dźwiękowe. Wraz z założeniem podstaw technologii elektronicznej odpowiednio rozwinęło się radio i telewizja. W 1906 roku ludzie używali sieci bezprzewodowej, aby złożyć ludzkości gratulacje z okazji Wesołych Świąt, ale dopiero dziesięć lat zajęło tej technologii osiągnięcie praktycznych celów. W 1916 roku Amerykanin Sarnov sporządził plan odbierania audycji muzycznych z rozgłośni radiowych za pomocą automatycznych sekretarek. To pierwsza stacja radiowa na świecie. W 1935 r. radiofonia została w zasadzie udoskonalona po ciągłym udoskonalaniu. Na świecie działało wówczas aż 1,550 rozgłośni radiowych.
Programy wykorzystujące fale radiowe lub kable do nadawania dźwięków i obrazów na dużym obszarze są zbiorczo określane jako „transmisje”. Radia radiowe można podzielić na radia lampowe, radia półprzewodnikowe i radia półprzewodnikowe zgodnie z ich budową; ze względu na objętość można je podzielić na stojące, biurkowe, przenośne, kieszonkowe i miniaturowe; według pasm można je podzielić na fale średnie, fale średnio krótkie, fale krótkie, fale ultrakrótkie, fale długie, średnie i krótkie, pełne pasmo; zgodnie z systemem nadawania można go podzielić na modulację amplitudy i modulację częstotliwości; zgodnie ze specyfikacją programu można podzielić na super i pierwszy, drugi, trzeci i czwarty; w zależności od zasilania można go podzielić na prąd zmienny, stały, przemienny i stały.
Zgodnie ze specjalnym i uniwersalnym przeznaczeniem, można go podzielić na samochodowe, przewijanie AM, przewijanie FM, retransmisję, dźwięk stand-up, nagrywanie podwójnego zastosowania, rozszerzanie podwójnego zastosowania i inne wielofunkcyjne. Niezależnie od tego, jak skomplikowany lub niezrozumiały jest odbiornik radiowy, składa się on z czterech podstawowych części. Jest to bardzo przydatne dla nas, aby zrozumieć zasadę działania radia. Te cztery części: antena, system uziemienia: odbiera fale radiowe i odtwarza je jako prądy o różnych częstotliwościach. Tuner: Wybiera prąd stacji, która ma być zasilana i tłumi prąd tych stacji, które nie są potrzebne.
Jaka jest różnica między nadajnikiem telewizyjnym a odbiornikiem radiowym
Detektor: Zmienia prąd wymaganej stacji radiowej w użyteczną formę, którą można przekształcić w dźwięk. Głośnik: Zamienia prąd z detektora na dźwięk słyszalny przez ludzkie uszy. Te cztery części są niezbędne we wszelkiego rodzaju odbiornikach, czy to najprostszych mineralnych odbiornikach radiowych, czy skomplikowanych odbiornikach telewizyjnych, ale ten ostatni został udoskonalony. Zdolność radia do rozróżnienia każdej stacji jest tylko wyborem nadawania fal o różnych częstotliwościach nośnych. Nadajnik łączy sygnał nośnika i sygnał audio, to znaczy modulację amplitudy lub falę modulacji częstotliwości, aby transmitować we wszystkich kierunkach, a szybko oscylująca fala elektromagnetyczna składa się z pól elektrycznych i magnetycznych.
Elektrony w antenie radiowej poruszają się wraz z drganiami pola elektrycznego wszystkich sygnałów radiowych docierających do anteny. Ten niewielki prąd jest równoważny jedynie prądowi powodowanemu przez napięcie kilku mikrowoltów. „Tuner” radia wykorzystuje obwód rezonansowy do dostrojenia się do częstotliwości nośnej określonej stacji radiowej, którą chcesz odbierać. Inne sygnały o częstotliwości nośnej są tłumione, ponieważ nie mogą uzyskać rezonansu. Wzmacniacz radiowy wzmacnia sygnał rezonansowy, a następnie obwód detektora oddziela częstotliwość nośną od sygnału dźwiękowego i kolorowego, a sygnał audio jest ponownie wzmacniany i przywracany z głośnika do muzyki i głosu, które odczuwa ludzkie ucho.
Jest aż 700 milionów odbiorników radiowych. Jest również miksowany z sygnałem wideo. Telewizor ma element radiowy, ponadto telewizor ma wyświetlacz obwodu odpowiadający obrazowi oraz kineskop. Podstawową budowę i zasadę działania odbiornika superheterodynowego można najpierw omówić z anteny. Załóżmy, że sygnał radiowy 800 kHz wchodzi z anteny, sygnał jest wzmacniany po wzmocnieniu wysokiej częstotliwości, a wzmocniony sygnał jest wysyłany do miksera. Oscylator samego odbiornika również wysyła w tym czasie sygnał do miksera, a jego częstotliwość powinna wynosić 1,255 kHz.
Dwa sygnały elektryczne są mieszane w mikserze w celu utworzenia „uderzenia” i uzyskiwany jest nowy sygnał. Częstotliwość tego sygnału wynosi tysiąc dwieście pięćdziesiąt pięć minus osiemset, co równa się czterysta pięćdziesiąt pięć kiloherców. Ta częstotliwość czterystu pięćdziesięciu pięciu herców nazywana jest „częstotliwością pośrednią”, która w technologii radiowej jest określana skrótem „częstotliwość pośrednia”. Jeśli częstotliwość sygnału elektrycznego z anteny wynosi 900 kiloherców, to własny oscylator odbiornika również musi generować suche herce. Sygnał elektryczny. Po wysłaniu do miksera zmiksowany bit nadal otrzymuje sygnał o częstotliwości pośredniej 1355 minus 900 równy czterystu pięćdziesięciu pięciu kilohercom.
Sygnał elektryczny o częstotliwości pośredniej jest wzmacniany w specjalnym wzmacniaczu fal pośrednich, a po przejściu przez zdemodulowany detektor można przywrócić sygnał audio. Sygnał audio nazywany jest również sygnałem o niskiej częstotliwości. Po ponownym wzmocnieniu sygnału audio przez wzmacniacz niskiej częstotliwości, prąd może zostać przesłany do głośnika w celu emisji dźwięku.
Nasze inne produkty:
