1. Interfejs TRS
Większość ludzi może nie wiedzieć, co to jest na pierwszy rzut oka, ale tak długo, jak pokazujesz prawdziwą rzecz, wszyscy będą wiedzieć, co to jest. W rzeczywistości najczęstszą rzeczą, którą widzimy w codziennym życiu, jest złącze TRS. Jego wygląd złącza jest cylindryczny, zwykle w trzech rozmiarach: 1/4" (6.3 mm), 1/8" (3.5 mm), 3/32" (2.5 mm)), naszym najczęstszym jest złącze o rozmiarze 3.5 mm.
Złącze TRS 2.5 mm było kiedyś popularne w zestawach słuchawkowych do telefonów komórkowych, ale teraz jest rzadkością. Interfejs zestawu słuchawkowego jest w zasadzie zdominowany przez interfejs 3.5 mm. Złącze 6.3 mm jest bardziej powszechne w wielu profesjonalnych urządzeniach i wysokiej klasy zestawach słuchawkowych, ale teraz wiele wysokiej klasy zestawów słuchawkowych stopniowo przestawia się na złącza 3.5 mm. Znaczenie TRS to Tip (sygnał), Ring (sygnał), Sleep (uziemienie), które odpowiednio reprezentują trzy kontakty tego połączenia. To, co widzimy, to trzy sekcje metalowych filarów oddzielone dwoma sekcjami materiału izolacyjnego. Dlatego złącza 3.5 mm i złącza 6.3 mm są również nazywane „małymi trzema rdzeniami” i „dużymi trzema rdzeniami”.
2. Struktura „wielkiej trójki”
Interfejs TRS to okrągły otwór, którego wnętrze odpowiada złączu, są też trzy styki, które również są oddzielone materiałami izolacyjnymi. Niektórzy mówią, że nie ma czteropinowych wtyczek? Zgadza się, czteropinowa wtyczka, którą widzimy w słuchawkach lub walkmanach, dodatkowy rdzeń służy do przesyłania sygnałów głosowych lub sygnałów sterujących. Dodatkowo jest czterordzeniowy wtyk 3.5 mm do słuchawek, który służy do przesyłania sygnałów zbalansowanych. Wtyczka „duża trójpinowa” 6.3 mm może być używana do przesyłania sygnałów zbalansowanych lub niesymetrycznych sygnałów stereo, to znaczy może przesyłać sygnały zbalansowane, takie jak zbalansowany interfejs XLR, o którym będziemy mówić później, ale koszt wykonania takiego kabel zbalansowany jest stosunkowo wysoki. Wysoki, więc jest zwykle używany tylko w profesjonalnym sprzęcie audio wysokiej klasy.
3. Dwurdzeniowy kabel gitarowy TRS 6.3 mm
Oczywiście, ponieważ można dodać rdzenie, rdzenie można również zredukować. Dwużyłowe złącze TRS może być używane do przesyłania niesymetrycznych sygnałów audio mono. Na przykład kabel do gitar elektrycznych to dwużyłowy kabel TRS. Dlatego po pojawieniu się interfejsu TRS nie wiemy, czy obsługuje on transmisję zrównoważoną; na podstawie samej liczby rdzeni nie możemy być pewni, czy złącze TRS z czterema rdzeniami i wyższymi obsługuje transmisję zbalansowaną. Konkretna sytuacja zależy od wyposażenia.
4. Interfejs RCA
Jest również bardzo powszechny w naszym codziennym życiu i jest zasadniczo dostępny w urządzeniach takich jak głośniki, telewizory, wzmacniacze mocy i odtwarzacze DVD. Jego nazwa pochodzi od angielskiego skrótu Radio Corporation of America (Radio Corporation of America). W latach 1940. firma wprowadziła ten interfejs na rynek i wykorzystała go do podłączenia fonografów i głośników. Dlatego w Europie nazywany jest również interfejsem PHONO. Złącze, które znamy bardziej, nazywa się „głową lotosu”.
Złącze RCA "głowy lotosu"
Interfejs RCA wykorzystuje koncentryczny [definicję koncentryczną, jak pokazano na poniższym rysunku] do przesyłania sygnałów. Oś centralna służy do przesyłania sygnałów, a warstwa stykowa na zewnętrznej krawędzi służy do uziemienia. Każdy kabel RCA odpowiada za przesyłanie sygnału audio jednego kanału. Dzięki temu można zastosować taką liczbę kabli RCA, jaka odpowiada rzeczywistym potrzebom kanału. Na przykład, aby skonfigurować dwukanałowy dźwięk stereo, potrzebne są dwa kable RCA.
5. Definicja koncentryczna
SPDIF KONCENTRYCZNY (koncentryczny)
1) koncentryczne wyjście cyfrowego interfejsu audio
Wyjście koncentrycznego cyfrowego interfejsu audio to skrót od (Sony/Philips Digital InterFace) domowego cyfrowego interfejsu audio SONY i PHILIPS. Jest to specyfikacja określająca transmisję sygnałów cyfrowych. Może przesyłać różne sygnały i może przesyłać strumienie LPCM oraz sygnały audio z kompresją Dolby Digital, DTS, dźwięku przestrzennego, takie jak AC-3.
SPDIF dzieli się na światłowód koncentryczny i optyczny z medium transmisyjnego. W rzeczywistości sygnały, które mogą przesyłać, są takie same, ale nośnik jest inny, interfejs i wygląd połączenia też są inne. Dopóki sygnał elektryczny jest zamieniany na sygnał optyczny, może być przesyłany światłowodem (Optyczny). Transmisja sygnału optycznego jest popularnym trendem w przyszłości, a jego główną zaletą jest to, że nie musi uwzględniać kwestii poziomu interfejsu i impedancji, interfejs jest elastyczny, a zdolność przeciwzakłóceniowa jest silniejsza.
2) Koncentryczny interfejs audio (koncentryczny)
Koncentryczny interfejs audio (Coaxial), standardem jest SPDIF (Sony / Philips Digital InterFace), który został opracowany wspólnie przez Sony i Philips. Coaxial jest oznaczony na tylnym panelu sprzętu audiowizualnego, głównie w celu zapewnienia cyfrowej transmisji sygnału audio. Jego złącza są podzielone na RCA i BNC.
Audio koncentryczne to interfejs audio, który ma również funkcje wejścia i wyjścia. W przeciwieństwie do poprzedniego interfejsu audio integruje interfejs mikrofonu (interfejs wejściowy) i interfejs zestawu słuchawkowego lub audio (interfejs wyjściowy).
Koncentryczny interfejs audio (koncentryczny)
Włókno SPDIF
Światłowód [interfejs, w którym znajduje się ramka]
6. Złącza światłowodowe kwadratowe i okrągłe
Angielska nazwa interfejsu światłowodowego to TOSLINK, która pochodzi od standardów technicznych opracowanych przez firmę Toshiba (TOSHIBA), a sprzęt jest ogólnie oznaczony jako „Optyczny”. Jego interfejs fizyczny jest podzielony na dwa typy, jeden to standardowa głowica kwadratowa, a drugi to okrągła głowica, podobna do złącza TRS 3.5 mm powszechnie spotykanego w urządzeniach przenośnych. Ponieważ transmituje sygnały cyfrowe w postaci impulsów świetlnych, jest to najszybsza prędkość transmisji z technicznego punktu widzenia.
Połączenie światłowodowe może osiągnąć izolację elektryczną, zapobiec przesyłaniu szumu cyfrowego przez przewód uziemiający i pomóc poprawić stosunek sygnału do szumu przetwornika cyfrowo-analogowego. Ponieważ jednak potrzebny jest port emitujący światło i port odbiorczy, a konwersja fotoelektryczna tych dwóch portów wymaga fotodiod, nie może być bliskiego kontaktu między włóknem światłowodowym a fotodiodą, co spowoduje cyfrowe zniekształcenia przypominające jitter, a to nakłada się zniekształcenie. W połączeniu ze zniekształceniami w procesie konwersji fotoelektrycznej jest znacznie gorszy niż koaksjalny pod względem jittera cyfrowego. Dlatego teraz interfejs światłowodowy stopniowo znika z pola widzenia ludzi.
7. Interfejs XLR interfejsu AEX/EBU
Znany również jako „usta Cannona”, to dlatego, że jego oryginalnym producentem jest firma Cannon Electric założona przez Jamesa H. Cannona. Ich najwcześniejszym produktem była seria „Cannon X”. Później ulepszony produkt dodał urządzenie blokujące (zatrzask), więc po literze „X” dodano „L”; później wokół metalowych styków złącza dodano gumową uszczelkę. (związek gumy), więc po literze „L” dodaje się „R”. Ludzie składali razem trzy wielkie litery i nazywali to złącze „złączem XLR”.
Wspólny trójrdzeniowy interfejs XLR
Niektóre wzmacniacze zapewniają czterordzeniowe, zbalansowane gniazdo słuchawkowe XLR
Wtyczki XLR, które zwykle widzimy, są 3-pinowe, oczywiście są też 2-pinowe, 4-pinowe, 5-pinowe i 6-pinowe. Na przykład w niektórych wysokiej klasy kablach słuchawkowych zobaczymy również czteropinowe zbalansowane złącza XLR. Interfejs XLR jest taki sam jak „duży trójrdzeniowy” interfejs TRS, który może być używany do przesyłania symetrycznych sygnałów audio. Tutaj krótko mówimy o sygnałach zbalansowanych i niezbalansowanych. Po przetworzeniu fali dźwiękowej na sygnał elektryczny, jeśli jest przesyłana bezpośrednio, jest to sygnał niesymetryczny. Jeśli oryginalny sygnał jest odwrócony o 180 stopni, a następnie przesyłany jest jednocześnie sygnał oryginalny i odwrócony, jest to sygnał zbalansowany. Transmisja zrównoważona polega na wykorzystaniu zasady anulowania fazy w celu zminimalizowania innych zakłóceń podczas transmisji sygnału audio. Oczywiście interfejs XLR jest taki sam, jak „duży trójrdzeniowy” interfejs TRS, który może przesyłać sygnały niesymetryczne, więc nie możemy zobaczyć, jaki sygnał przesyła z interfejsu.
**Jeśli chodzi o cyfrowy interfejs audio, w rzeczywistości mówimy więcej o protokołach lub standardach transmisji. Na podstawie fizycznego wyglądu interfejsu trudno jest stwierdzić, jaki to typ interfejsu. Porozmawiajmy najpierw o AES/EBU. **
AES/EBU to skrót od Audio Engineering Society/European Broadcast Union i jest to bardziej popularny profesjonalny cyfrowy standard audio. Jest to protokół transmisji szeregowej bitów oparty na pojedynczej skrętce do przesyłania cyfrowych danych audio. Dane mogą być przesyłane na odległość do 100 metrów bez korekcji, a po korekcji mogą być transmitowane na większe odległości.
Najpopularniejszy fizyczny interfejs AES/EBU z trzyrdzeniowym interfejsem XLR
AES/EBU zapewnia dwa kanały danych audio (do 24-bitowej kwantyzacji), kanały są automatycznie synchronizowane i synchronizowane w czasie. Zapewnia również sposób sterowania transmisją i reprezentację informacji o stanie (bit stanu kanału) oraz pewne możliwości wykrywania błędów. Informacje o jego zegarze są kontrolowane przez koniec nadawczy i pochodzą ze strumienia bitów AES/EBU. Jego trzy standardowe częstotliwości próbkowania to 32 kHz, 44.1 kHz i 48 kHz. Oczywiście wiele interfejsów może pracować z innymi częstotliwościami próbkowania.
Istnieje wiele fizycznych interfejsów AES/EBU, najczęściej spotykanym jest trójrdzeniowy interfejs XLR, używany do połączeń symetrycznych lub różnicowych; ponadto istnieją interfejsy koncentryczne audio wykorzystujące wtyki RCA, które zostaną omówione później, używane do niesymetrycznego połączenia single-ended; i używaj złączy światłowodowych do wykonywania połączeń optycznych.
S/PDIF to skrót od Sony/Philips Digital Interconnect Format, który jest cywilnym protokołem cyfrowego interfejsu audio opracowanym przez firmy Sony i Philips. Ze względu na powszechne przyjęcie stał się de facto standardem dla cywilnych cyfrowych formatów audio. S/PDIF i AES/EBU mają nieco inne struktury. Informacje audio zajmują tę samą pozycję w strumieniu danych, dzięki czemu oba formaty są zasadniczo kompatybilne. W niektórych przypadkach sprzęt profesjonalny AES/EBU i sprzęt użytkownika S/PDIF można podłączyć bezpośrednio, ale takie podejście nie jest zalecane, ponieważ istnieją bardzo ważne różnice w specyfikacjach elektrycznych i bitach statusu kanału. Podczas korzystania z protokołów mieszanych Może mieć nieprzewidywalne konsekwencje.
Interfejs S/PDIF z koncentrycznym i optycznym interfejsem RCA
Interfejs S/PDIF
Zasadniczo istnieją trzy typy, jeden to interfejs koncentryczny RCA, drugi to interfejs koncentryczny BNC, a drugi to interfejs optyczny TOSLINK. W międzynarodowych standardach S/PDIF wymaga do transmisji kabla interfejsu BNC 75 omów. Jednak z różnych powodów wielu producentów często używa interfejsów RCA lub nawet małych interfejsów stereo 3.5 mm do transmisji S/PDIF. Z biegiem czasu interfejsy RCA i 3.5 mm stają się „standardem cywilnym”. O interfejsie koncentrycznym i interfejsie optycznym omówimy szczegółowo później.
Istnieją dwa rodzaje interfejsów koncentrycznych, jeden to interfejs koncentryczny RCA, a drugi to interfejs koncentryczny BNC. Wygląd pierwszego nie różni się od analogowego interfejsu RCA, podczas gdy drugi jest nieco podobny do interfejsu sygnałowego, którego powszechnie używamy w telewizorach, i ma konstrukcję blokującą. Złącze kabla koncentrycznego ma dwa koncentryczne przewodniki, przewodnik i ekran mają tę samą oś, a impedancja linii wynosi 75 omów.
Kabel koncentryczny z interfejsem koncentrycznym BNC
Impedancja transmisji koncentrycznej jest stała, a przepustowość jest wysoka, dzięki czemu można zagwarantować jakość dźwięku. Jednak chociaż wygląd interfejsu koncentrycznego RCA jest taki sam jak interfejsu analogowego RCA, najlepiej nie mieszać kabli. Ponieważ kabel koncentryczny RCA ma stałą impedancję 75 omów, mieszane kable spowodują niestabilną transmisję dźwięku i pogorszą jakość dźwięku.
Angielska nazwa interfejsu światłowodowego to TOSLINK, która pochodzi od standardów technicznych opracowanych przez firmę Toshiba (TOSHIBA), a sprzęt jest ogólnie oznaczony jako „Optyczny”. Jego interfejs fizyczny jest podzielony na dwa typy, jeden to standardowa głowica kwadratowa, a drugi to okrągła głowica, podobna do złącza TRS 3.5 mm powszechnie spotykanego w urządzeniach przenośnych. Ponieważ transmituje sygnały cyfrowe w postaci impulsów świetlnych, jest to najszybsza prędkość transmisji z technicznego punktu widzenia.
Złącza światłowodowe kwadratowe i okrągłe
Połączenie światłowodowe może osiągnąć izolację elektryczną, zapobiec przesyłaniu szumu cyfrowego przez przewód uziemiający i pomóc poprawić stosunek sygnału do szumu przetwornika cyfrowo-analogowego. Ponieważ jednak potrzebny jest port emitujący światło i port odbiorczy, a konwersja fotoelektryczna tych dwóch portów wymaga fotodiod, nie może być bliskiego kontaktu między włóknem światłowodowym a fotodiodą, co spowoduje cyfrowe zniekształcenia przypominające jitter, a to nakłada się zniekształcenie. W połączeniu ze zniekształceniami w procesie konwersji fotoelektrycznej jest znacznie gorszy niż koaksjalny pod względem jittera cyfrowego. Dlatego teraz interfejs światłowodowy stopniowo znika z pola widzenia ludzi.
Nasze inne produkty:
